-=CHAPTER 8=-
Joshua
Pag-uwi ko nung gabing un, nagulat ako nang makita kong bukas pa ung ilaw sa living room, pati ung TV bukas din... Gising pa si Janessa? Halos mag-aalas dose na ng umaga ah!
Dahan-dahan kong sinara ung pintuan, ni-lock, tapos lumakad papunta sa living room... Sssh! Manggugulat lang ako...
Kaya ahyun, tiptoe-tiptoe papunta sa couch kung san nakahiga si Nessy...
1, 2 --
Biglang umupo si Janessa sabay umikot para tingnan ako...
Ako: WAAAAAAAAAaaaaaaaHHHHHhHH!!!!!! Maligno!!!!
Yoko pa mamatay!!! WAaaaAAAAAAAAAhhhHHHH!!! Janessaaaaaa!!!
Pak!
Langya, kapal ng mukha ng malignong toh! Batuhin pa ko ng unan?!?
"Anong maligno?!?"
Binuksan ko ung isa kong mata, tapos tinanggal ung kamay ko sa mukha ko... Shucks, si Janessa pala ung maligno... Bakit puting-puti mukha nito?
Ako: Langya! (napahawak sa puso ko) Bibigyan mo ba ko ng atake sa puso?!?
Janessa: Sira! Sino bang may sabi syong magsisigaw ka dyan?
Ako: (umupo sa tabi nya) Ano ba yang nasa mukha mo?
Janessa: (hinawakan nya ung mukha nya) Ah ehto... Nag-ddry kaseh ung mukha ko eh... Binigay toh sa'kin ni Richie kanina sa school... Effective na moisturizer raw...
Ako: Naniwala ka naman dun sa bading na un?
Janessa: Sure why not?
Nanahimik kami sandali... Napansin ko ngang bumabagsak-bagsak na ung mata ni Janessa eh... Kulang na lang eh saluhin ko at ibalik dun sa butas...hehe...
Ako: (inabot ung remote sabay patay ng TV) Bakit ba gising ka pa? Halos madaling araw na oh, matulog ka na nga...
Janessa: Eh hinihintay kita eh...*yawn*
Ako: Eh? Bahket?
Janessa: (binatukan ako) Loko! Eh kanina ka pa dapat nandito eh!
Ako: Aray naman! Anoh ba?!
Janessa: San ka ba galing?
Ako: Eh di san pa? Eh di kina Paolo...
Janessa: Bakit di ka man lang nagtext?
Ako: Bakit pa?
Janessa: (tumayo) La lang... para naman di ako nag-aalala...
Hmm??!
Pumasok si Janessa sa banyo... It's either mali sya ng pasok at doon sya matutulog, o mag-CCR lang talaga sya... Maya-maya, lumabas na uhlet sya, nagmumukha nang tao..
Umupo si Janessa sa tabi ko, sabay tingin sa relo... Narinig ko pang nagbuntung-hininga... Tapos tumingin sya dun sa gitara na nakasabit sa isang sulok...
Janessa: Bakit di mo ginagamit ung gitara mo?
Ako: La lang.. I just don't play it anymore.
Janessa: Ano yan? For display purposes only?
Ako: Parang...
Janessa: Will you play at least one song for me? Please?
Ako: Hala... bahket?!
Janessa: La lang...
Napatingin uhlet sya sa relo... This time, di na umalis ung tingin nya.. Mag-aalas dose na...
Whoa!
Napatayo akong bigla nang mag-vibrate ung cellphone ko sa bulsa ko... Piningwit ko at tiningnan kung sinong hinayupak ang nagtetext sa'kin...
Okay... di pala text... reminder lang...
Janessa's Bday!
Tumingin ako kay Janessa na nakatingin din sa'kin...
Oh, birthday nya na... Ano nang gagawin ko?!
Ako: Uh...happy birthday?
Tiningnan lang ako ni Janessa... Nagiging alien ba ko o ano? Bakit ganyan sya makatingin?
Nanahimik lang uhlet kami... Langya! Ang awkward naman!
Sige na, Joshua! Magtanong ka na!
Hala! Yoko nga! Eh kung kagatin ako nyan?!?
O kaya tabunan ako ng spaghetti na may meatball?!?
Naririnig mo ba sarili mo? Huh
Ako: Uh, ahem... Ano bang meron sa birthday mo?
Janessa: Gusto mo talaga malaman?
Ako: Yah, sure... Kung gusto mo bang sabihin eh...
Janessa: I don't mind telling you... pero...
Ako: Ano?
Janessa: (ngumiti sa'kin) Play the guitar, and sing me a song muna...
Hala!
Ako: Di ko na nga ginagamit yang gitara na yan...
Janessa: Yup, just as I figured... (ngumiti ng konti)
Patayo na sana sya nang bigla kong hinablot ung braso nya, kaya un, napaupo uhlet...
Haaaaayyy... mga ginagawa ko nga naman dahil sa curiosity..
Tumayo ako at kinuha ung gitara... tapos umupo uhlet sa tabi nya... Tumingin sya sa'kin na parang hinihintay na ibaba ko ung gitara at hayaan na syang umalis... Hala, mataas ang pride ko eh...
Ako: Okay... Anong kanta gusto mo?
Janessa: Hmm?! Seryoso ka?!
Janessa
Totoo ba itich? Ganun-ganun lang, papayag na syang i-play ung antique na gitara na un na model ng pader nya? Huh Ava'y lakas naman pala ng hatak ko dito eh! nyaha!
Tinitigan ko si Joshua na nakatitig din sa'kin...
Joshua: Oh, ano na? (pinatong ung gitara sa lap nya)
Ako: Ikaw bahala... (relax sa couch)
Joshua: Sigurado ka?
Ako: Oo nga...
Nag-shrug sya, tapos pinosisyon na ung fingers nya sa chords... Mag-pplay na talaga ah... hmm...
Joshua: Ay, teka...
Poof!
Ako: Anoh?
Joshua: Mag-totono na muna ako...
Nyekz! Yan kaseh, ginagawang decoration ung gitara eh... Pinanood ko muna sya -- nakakatulog na nga ako eh...tagal... Stay yata ni Lisa Loeb ung pang-tono nya...ahyuz noh? Maya-maya, after 10 years, ngumiti na sya...
Joshua: Yan na! Tapos na! Kakanta na ko!
Ako: (pikit mata) Oo na, sige na... Kumanta ka na nga lang... Dame mo pang ka-eck-eckan eh...
Sama noh?
Joshua: Okie pyn... ahem...
G D7 G
Mary had a little lamb, little lamb, little lamb
G D7 G
Mary had a little lamb, it's fleece as white as snow...
Langya, napabukas bigla ung mata ko...
Ako: Ano ba namang kanta yan?!?
Joshua: (tumigil sabay tingin sa'kin) Mary had a little lamb... Di mo alam un?
Ako: Kung nandito ung lamb ni Mary, kanina ko pa binato syo... Kala ko pa naman tutugtog ka ng kung anong matino...
Joshua: Sabi mo kahit ano tugtugin ko... Buti nga pinagbigyan pa kita eh, tinakwil ko na pagtugtog ng gitara simula nung umalis si Trixie...
Ako: Si Trixie nanaman? Ano ba naman yang buhay mo? Masyado kang kumakapit dun, pati ung isang bagay na gustung-gusto mong gawin pinagtatakwilan mo...
Nakz! Speech! nyaha!
Joshua: (bulong) Di naman... Sya lang kaseh nagbigay ng gitara na toh eh...
Suz my golay sa palayan... Un lang pala!
Ako: Ano ka ba?! Ang gitara binigay para tugtugin noh... Kaya nya binigay yan para naman i-continue mo ung music mo kahit wala na sya... Common size nga...
Joshua: Hala, binigay nya toh dahil sinabi ko sa kanya noh...
Ako: My golay! Anong ka-senti dun?! Eh hiningi mo pala yan...
Gulo rin ng lahi nito... Kaloka!
Joshua: Ang lakas mo mang-trip, parang ikaw wala kang kinakapitan sa nakaraan mo ah!
Toink! Sapul to the heart!
Ako: (napabulong) I'm sorry...
Napa-bow ako, sabay pahid ng luha... Pasensya na, iyakin kaseh talaga ang beauty ko eh...
Joshua: Hala!!! Umiiyak ka ba!?!?! (pinagpapawisan na yata Tongue ) B-baket n-naman? S-sorry na...
Ako: K-kase naman eh!! I'm just trying to point out something lang naman syo eh...
Joshua: Oo na nga... Na-turo mo na... Tahan na...Anoh ba kaseh nangyari at pati birthday mo eh katakwil-takwil syo?
Ako: My twin died because of me...
Joshua: Whoa?
Haaaaaaaayyyy...ehto nanaman tohng story na toh... Itz hurtz talaga! Gwabeh!
Joshua: Ano nangyari?
Sumandal sya sa likod nung couch para makinig sa'kin... Ahyoz noh? Hatinggabi at ehto kame, nagkkwentuhan...
Ako: It's like this kase eh... (deep breath muna) Identical twins kame... As in! Kahit si mommy nga, nalilito sa'min kung minsan...hehe... Sarap tuloy pagtripan nung mga un.. Sa family namin, we were known as the "art" and the "music"... Ibang klase ang talent ni Jeanie sa art...kahit nung bata pa lang kame, sobrang vivid na nung mga details nung mga paintings nya... Kaya ang ginawa ni mommy, pinasok ako sa music school, tapos si Jeanie sa art school...
Pause muna...
Ako: As usual, nung entrance exam ko eh may kakulitan nanaman ako... May nakilala akong guy from a bar, and he wanted to meet with me again nung day ng entrance ko... Syempre, ako naman tohng pumayag kahit alam kong may exam ako... I asked Jeanie kung pwedeng sya na lang kumuha nung exam para sa'kin... Pumayag naman sya, basta ang promise ko na magsshopping daw kame the next day... (natawa) Ang babaw kase nung kaligayahan nun eh... Kahit walang pera, sige, punta sa mall.. And besides, birthday namin the next day eh...
Joshua: Go on...
Shwoop...
Ako: Pagdating ko nung gabi, nagtataka ako kaseh wala pa rin si Jeanie... Supposedly, dapat kanina pa sya nandun... Sabi ni Ate Janet, sila lang kase ni Kuya nakakaalam, simula raw nung umalis sya to take my exam, di pa rin bumabalik, ni di nga tumatawag... Then, biglang nag-ring ung telepono... It's from Northwestern Memorial Hospital... Sinugod daw dun si Jeanie that afternoon...And she was dying... Sumugod kagad kami nina ate sa ospital habang tinawagan ni kuya sina mommy... Pagdating namin sa ospital, nasa emergency room pa rin si Jeanie... *sniff* S-sabi nung guy na nagdala sa kanya dun, nag-crash raw ung car ni Jeanie with a truck on her way pauwi... *sniff* It was so bad daw na ilang oras sinubukan tanggalin si Jeanie from the driver's seat, and the car was a total wreck... She lost so much blood...
My dear, dear sister..
Ako: After ilang hours sa emergency room, may lumabas na nurse... Hinahanap daw ako ni Jeanie... And di na sya ma-calm nung mga doctors kaya tinawag na nila ako... Oh my god... When I went inside...that couldn't be my sister... She was all bloody...and -- and... *sniff*
Joshua: Take it easy... Kung ayaw mo nang ituloy, I understand...
Ako: No, no... Ung arms nya, puro blood..and her face, puro cuts... and -- and... *sniff* I was just so scared... This couldn't be my sister... Then, lumapit ako sa kanya... The doctors were starting to give up on her coz she lost too much blood... (smile weakly) And when I stood next to her... She tried to smile at me...and then sabi nya, "Nessy, sorry, seems like we can't go shopping tomorrow... I'm gonna buy you your debutante's gift pa naman..." *sniff* She was still thinking about me!
I started crying na... Di ko na nga namalayan na niyakap na pala ako ni Joshua...
Ako: She didn't even do anything... She wasn't supposed to die... Ako ung nag-ask sa kanya to go out that day para lang makapag-meet sa isang guy na wasn't even worth any of my time... And -- and it's because of me na she's gone... We were supposed to turn 18 together... And suddenly, she's gone... I've never felt so alone...
Medyo nag-hhush na ung luha ko, pero sige, tuloy pa rin ang pag-sob ko... Hika na aabutin ko nito... Si Joshua naman, iniistroke lang ung buhok ko... Ginagawa nanaman akong aso... Then he said something...
Joshua: Lam mo, Nessy, if it means anything to you... Gusto ko lang malaman mo... Nandito na ko... and I won't let you be alone again...
Hmmm... Anoh yan? Pang-spur of the moment lang? Huh But still... that was nice di ba? Payag ka di ba?
Ako: (pahid luha) Thank you....
Joshua
Nakatulog si Janessa sa couch pagkatapos ng halos isang oras na pag-iyak at ng isang dagat ng tubig... Langya, ibang klase rin palang atakihin ng iyak toh! Kala ko mangangailangan na kame ng bangka eh! S Pero syempre, pag namatay nga naman ung isa sa pinakaimportanteng tao sa buhay mo...di ka naman ba maiiyak?
Nung napansin kong tulog na sya... haaaaaaaaaayyy... kailangan ko nanamang magpaka-gentleman... Alangan namang ako matulog dun sa kama tapos sya dito, all alone sa living room...
..bakit nga ba hinde? wahehehe...
Haaaaaaaayyy...no choice... Mu~g kailangan kong buhatin si meatball papunta sa kwarto... Bubwit, dito ba naman kaseh matulog... Tinitigan ko ung nakahiga nyang katawan... Measure-measure muna... Cheesy Mu~g mabigat! Tumayo ako...
Kailangang mag-stretch! To the left! To the right! Up! Down! Yan! Game! Hoof!!!
Lumapit ako kay Janessa, at binuhat sya... Nyekz... Di naman pala sya ganon kabigat... Sayang ung energy ko pag-eexercise... Binuhat ko sya hanggang sa kwarto ko, tapos binagsak sa kama...di joke lang... dahan-dahan ko namang nilagay...
Janessa: (mumble sa sleep) Thankz, horsey...
Hmp! horsey?! Dapat nga binagsak ko na lang...
Janessa: (bulong pa rin sa tulog) Will you sing
me a real song tomorrow?... For my birthday?
Ako: Kala ko ba ayaw mong alalahanin na birthday mo? Huh
Janessa: (umikot sa kabilang side ng kama) *yawn* Yah... But you said you're here na...
Ako: Ganon? Teka... Okay na ba syo London Bridge naman? Oi... (pindot-pindot ung braso nya)
At ehto ako, kinakausap ang tulog...
Naupo ako sa tabi nung kama...la lang... Tinitingnan ko lang sya matulog... Lam nyo bang ang sarap tingnan ng isang babaeng matulog? Ehwan ko ba...Parang kase sobrang peaceful... bastah!
*yaaawwwwwnnnnn!*
Tumayo na ko... Halos 1 AM na... matutulog na nga rin ako...
~~~
Kinabukasan, nagising ako sa amoy ng usok! Oh sh*t! Sunog?!?!? Napatayo akong bigla... Langya! Puno ng usok ung apartment! Takbo kagad ako sa kitchen...at ahyun!
..si Janessa, nagluluto ng kung ano...
Janessa: (nung nakita ako) Ei, good morning, horsey! Nagluto na ko ng scrambled eggs, tsaka bacon, tapos dumaan ung pandesal kanina kaya bumili na rin ako... Tapos pinagtimpla na rin kita ng juice... Kain ka na... May pasok ka ba?
Ako: W-wala...
Whoa! Full breakfast toh ah! Napasarap yata si Janessa sa pagluluto?!
Naupo ako dun sa lamesa, at parang waitress, naglagay si Janessa ng plato sa harap ko, nilagayan nya ng scrambled eggs, bacon, tinabi sa'kin ung pandesal, tapos naglagay na rin ng juice sa baso ko...
Ako: (pinulot ung tinapay) Ganito ka ba araw-araw? O ngayon lang na mu~g maganda ang gising mo?
Janessa: (natawa) Syempre... ngayon lang! Birthday ko eh!
Tumingin sya sandali sa space, tapos biglang nagbounce back... Ehwan ko ba kung umaarte lang toh o talaga pinipilit nya lang na kalimutan ung nangyari sa kapatid nya... Ah bastah! Kakain na ko!
Umikot si Janessa papunta sa mga bintana, at pinagbubuksan... Ngayon nya lang naisipan gawin un kung kailan puno na ng usok ung bahay... Tapos umupo na sya sa harap ko para kumain...
Janessa: Tumawag nga pala si Paolo... (inom ng juice) Mag-barhopping daw kayo mamayang gabi...
Ako: Eh?
Ganda ng sagot noh? hehe... Smiley Absent-minded ako eh... Busy sa pagkain...
Janessa: Yup... Mga 8 yata... Dadaanan ka na lang raw nya...
Ako: okay...
Janessa: Sasama ka?
Ako: (napatingin sa kanya) Oo naman... hihindi-an ko ba naman ang beer?
Janessa: Hmp!
Hala ano nanamang ginawa ko?!
Eng-eng ka talaga, Joshua! Birthday nga nya ngayon eh!
Ako: I-ikaw? Gusto mo bang sumama?
Janessa: (biglang tingin sa'kin) Really?
Ako: Sure... Siguradong those people won't mind...
Janessa: Wow! Sure!
Tapos nun, nanahimik muna kame habang nakain... Tapos, ako pinaghugas ng pinggan ni Janessa -- kaya pala sya nagluto, ayaw nyang maghugas ng pinggan... Tapos, since pareho kameng walang pasok, naupo kame sa living room... Pumunta si Nessy sa gitara ko, sabay binigay sa'kin..
Ako: Ano? Papatapusin mo na ung Mary Had A Little Lamb ko?
Janessa: (umupo sa tabi ko) Sira! Ibabato ko na talaga syo ung lamb na un eh... Play something real naman... please? Birthday ko naman eh...
Weehhhh... I-blackmail ba ko!
Janessa: Sige na, isa lang... Mu~g matagal-tagal na ring di na gagamit tohng gitara eh... Pagbigyan mo na rin naman...
Tiningnan ko ung gitara... Ano toh? Nagsasalita at kinakampihan ni Janessa?
Ako: (inayos ung gitara) Oh, sige na... Malakas ka sa'kin eh...
Janessa: Yehey! Ung matino ha!
Ako: Oo na nga...
Inayos ko uhlet ung gitara, tapos pinosisyon na ung mga daliri ko... Tagal na rin nung huli akong naglaro ng gitara... Kakamiss... nyaha!
Ako:
E B
lumayo kana sa akin
C#m B
wag mo kong kausapin
A E C#m B
parang awa mo na wag kang magpapaakit sakin
E B C#m
ayoko lang masaktan ka
B A E C#m B
malakas akong mambola hindi ako santo
Ganda ng kanta noh? nyaha... La lang...yan pumasok sa utak ko eh... "Pero para syo... ako'y magbabago, kahit mahirap, kakayanin ko..." Wag nyong seryosohin meaning nyan... Nanghingi lang si Janessa ng matinong kanta eh...
Pagkatapos nung kanta, nakatingin lang sa'kin si Janessa... Langya, katakot talagang tumitig toh! Di mo maintindihan kung anong iniisip eh!
Ako: Ano?
Janessa: May boses ka naman pala eh... Galeng mo pa maggitara! haaaayyy...Abnormal ka talaga... Di ko maisip kung bakit gusto mong itigil ung pagplay ng guitar...
Think of the compliment na lang ako... Tsk...
Biglang tumayo si Janessa...
Ako: San ka punta?
Janessa: (ngiti sa'kin) La lang... La rin naman tayong magawa, ipapakilala kita sa beauty products...
Ano?
Pumasok si Janessa sa kwarto ko... Paglabas nya, may dala syang isang maliit na parang pouchbag yata un...
Ako: Ano yan?
Umupo sya sa tabi ko sa carpet, tapos binuksan ung bag... Sa loob, puro make-up ung lumantad...
Ako: Anong balak mong gawin?!?
Janessa: (natawa) Wag kang mag-alala, di toh permanent pen... Mabubura pa toh...
May hinalungkat sya sandali, tapos nilabas ung lapis...lapis ba un? Bakit may takip ung lapis?
Ako: Ano yan?
Janessa: (tinanggal ung takip) Eyeliner... (tingin sa'kin) Pikit! Dali!
Ako: (napasandal palikod) B-bakit!??
Janessa: Dali na... Sandali lang toh...
Ako naman tohng uto-uto, eh di un, pumikit nga... Naramdaman ko syang lumapit, tapos dinodrawing-an ung talukap ng mata ko... Sa takot ko namang matusok ako at mabulag, eh di naki-cooperate na!
Pero talaga lang... Mommy! I'm scared!
Maya-maya, lumayo na ng konti si Janessa...
Janessa: Yan!
Inabot nya sa'kin ung salamin para makita ko ung "work of art" nya raw... Nakita ko ung mata ko, may kung anong kulay violet yata...o blue? Huh bastah may kulay...
Ako: (tingin pa rin sa salamin) Nessy...
Janessa: Hmmm? (kagat ung labi)
Ako: I don't think blue is my color eh...
Janessa: (natawa) Ano ka ba? Ang ganda kaya... Brings out your eyes...
Ako: Tingin mo?
Janessa: Yah!
Di pa ko bumibigay noh! Just figured na since kame lang naman ni Janessa nandito, eh di maglaro na lang... Tsaka sabi nya naman natatanggal ng tubig toh eh... Ano ba naman ung may konting kulay sa mata?
Besides, mu~g nag-eenjoy si Janessa eh... That's good enough para sa kahit anong kahihiyan...
Joshua
Pag-uwi ko nung gabing un, nagulat ako nang makita kong bukas pa ung ilaw sa living room, pati ung TV bukas din... Gising pa si Janessa? Halos mag-aalas dose na ng umaga ah!
Dahan-dahan kong sinara ung pintuan, ni-lock, tapos lumakad papunta sa living room... Sssh! Manggugulat lang ako...
Kaya ahyun, tiptoe-tiptoe papunta sa couch kung san nakahiga si Nessy...
1, 2 --
Biglang umupo si Janessa sabay umikot para tingnan ako...
Ako: WAAAAAAAAAaaaaaaaHHHHHhHH!!!!!! Maligno!!!!
Yoko pa mamatay!!! WAaaaAAAAAAAAAhhhHHHH!!! Janessaaaaaa!!!
Pak!
Langya, kapal ng mukha ng malignong toh! Batuhin pa ko ng unan?!?
"Anong maligno?!?"
Binuksan ko ung isa kong mata, tapos tinanggal ung kamay ko sa mukha ko... Shucks, si Janessa pala ung maligno... Bakit puting-puti mukha nito?
Ako: Langya! (napahawak sa puso ko) Bibigyan mo ba ko ng atake sa puso?!?
Janessa: Sira! Sino bang may sabi syong magsisigaw ka dyan?
Ako: (umupo sa tabi nya) Ano ba yang nasa mukha mo?
Janessa: (hinawakan nya ung mukha nya) Ah ehto... Nag-ddry kaseh ung mukha ko eh... Binigay toh sa'kin ni Richie kanina sa school... Effective na moisturizer raw...
Ako: Naniwala ka naman dun sa bading na un?
Janessa: Sure why not?
Nanahimik kami sandali... Napansin ko ngang bumabagsak-bagsak na ung mata ni Janessa eh... Kulang na lang eh saluhin ko at ibalik dun sa butas...hehe...
Ako: (inabot ung remote sabay patay ng TV) Bakit ba gising ka pa? Halos madaling araw na oh, matulog ka na nga...
Janessa: Eh hinihintay kita eh...*yawn*
Ako: Eh? Bahket?
Janessa: (binatukan ako) Loko! Eh kanina ka pa dapat nandito eh!
Ako: Aray naman! Anoh ba?!
Janessa: San ka ba galing?
Ako: Eh di san pa? Eh di kina Paolo...
Janessa: Bakit di ka man lang nagtext?
Ako: Bakit pa?
Janessa: (tumayo) La lang... para naman di ako nag-aalala...
Hmm??!
Pumasok si Janessa sa banyo... It's either mali sya ng pasok at doon sya matutulog, o mag-CCR lang talaga sya... Maya-maya, lumabas na uhlet sya, nagmumukha nang tao..
Umupo si Janessa sa tabi ko, sabay tingin sa relo... Narinig ko pang nagbuntung-hininga... Tapos tumingin sya dun sa gitara na nakasabit sa isang sulok...
Janessa: Bakit di mo ginagamit ung gitara mo?
Ako: La lang.. I just don't play it anymore.
Janessa: Ano yan? For display purposes only?
Ako: Parang...
Janessa: Will you play at least one song for me? Please?
Ako: Hala... bahket?!
Janessa: La lang...
Napatingin uhlet sya sa relo... This time, di na umalis ung tingin nya.. Mag-aalas dose na...
Whoa!
Napatayo akong bigla nang mag-vibrate ung cellphone ko sa bulsa ko... Piningwit ko at tiningnan kung sinong hinayupak ang nagtetext sa'kin...
Okay... di pala text... reminder lang...
Janessa's Bday!
Tumingin ako kay Janessa na nakatingin din sa'kin...
Oh, birthday nya na... Ano nang gagawin ko?!
Ako: Uh...happy birthday?
Tiningnan lang ako ni Janessa... Nagiging alien ba ko o ano? Bakit ganyan sya makatingin?
Nanahimik lang uhlet kami... Langya! Ang awkward naman!
Sige na, Joshua! Magtanong ka na!
Hala! Yoko nga! Eh kung kagatin ako nyan?!?
O kaya tabunan ako ng spaghetti na may meatball?!?
Naririnig mo ba sarili mo? Huh
Ako: Uh, ahem... Ano bang meron sa birthday mo?
Janessa: Gusto mo talaga malaman?
Ako: Yah, sure... Kung gusto mo bang sabihin eh...
Janessa: I don't mind telling you... pero...
Ako: Ano?
Janessa: (ngumiti sa'kin) Play the guitar, and sing me a song muna...
Hala!
Ako: Di ko na nga ginagamit yang gitara na yan...
Janessa: Yup, just as I figured... (ngumiti ng konti)
Patayo na sana sya nang bigla kong hinablot ung braso nya, kaya un, napaupo uhlet...
Haaaaayyy... mga ginagawa ko nga naman dahil sa curiosity..
Tumayo ako at kinuha ung gitara... tapos umupo uhlet sa tabi nya... Tumingin sya sa'kin na parang hinihintay na ibaba ko ung gitara at hayaan na syang umalis... Hala, mataas ang pride ko eh...
Ako: Okay... Anong kanta gusto mo?
Janessa: Hmm?! Seryoso ka?!
Janessa
Totoo ba itich? Ganun-ganun lang, papayag na syang i-play ung antique na gitara na un na model ng pader nya? Huh Ava'y lakas naman pala ng hatak ko dito eh! nyaha!
Tinitigan ko si Joshua na nakatitig din sa'kin...
Joshua: Oh, ano na? (pinatong ung gitara sa lap nya)
Ako: Ikaw bahala... (relax sa couch)
Joshua: Sigurado ka?
Ako: Oo nga...
Nag-shrug sya, tapos pinosisyon na ung fingers nya sa chords... Mag-pplay na talaga ah... hmm...
Joshua: Ay, teka...
Poof!
Ako: Anoh?
Joshua: Mag-totono na muna ako...
Nyekz! Yan kaseh, ginagawang decoration ung gitara eh... Pinanood ko muna sya -- nakakatulog na nga ako eh...tagal... Stay yata ni Lisa Loeb ung pang-tono nya...ahyuz noh? Maya-maya, after 10 years, ngumiti na sya...
Joshua: Yan na! Tapos na! Kakanta na ko!
Ako: (pikit mata) Oo na, sige na... Kumanta ka na nga lang... Dame mo pang ka-eck-eckan eh...
Sama noh?
Joshua: Okie pyn... ahem...
G D7 G
Mary had a little lamb, little lamb, little lamb
G D7 G
Mary had a little lamb, it's fleece as white as snow...
Langya, napabukas bigla ung mata ko...
Ako: Ano ba namang kanta yan?!?
Joshua: (tumigil sabay tingin sa'kin) Mary had a little lamb... Di mo alam un?
Ako: Kung nandito ung lamb ni Mary, kanina ko pa binato syo... Kala ko pa naman tutugtog ka ng kung anong matino...
Joshua: Sabi mo kahit ano tugtugin ko... Buti nga pinagbigyan pa kita eh, tinakwil ko na pagtugtog ng gitara simula nung umalis si Trixie...
Ako: Si Trixie nanaman? Ano ba naman yang buhay mo? Masyado kang kumakapit dun, pati ung isang bagay na gustung-gusto mong gawin pinagtatakwilan mo...
Nakz! Speech! nyaha!
Joshua: (bulong) Di naman... Sya lang kaseh nagbigay ng gitara na toh eh...
Suz my golay sa palayan... Un lang pala!
Ako: Ano ka ba?! Ang gitara binigay para tugtugin noh... Kaya nya binigay yan para naman i-continue mo ung music mo kahit wala na sya... Common size nga...
Joshua: Hala, binigay nya toh dahil sinabi ko sa kanya noh...
Ako: My golay! Anong ka-senti dun?! Eh hiningi mo pala yan...
Gulo rin ng lahi nito... Kaloka!
Joshua: Ang lakas mo mang-trip, parang ikaw wala kang kinakapitan sa nakaraan mo ah!
Toink! Sapul to the heart!
Ako: (napabulong) I'm sorry...
Napa-bow ako, sabay pahid ng luha... Pasensya na, iyakin kaseh talaga ang beauty ko eh...
Joshua: Hala!!! Umiiyak ka ba!?!?! (pinagpapawisan na yata Tongue ) B-baket n-naman? S-sorry na...
Ako: K-kase naman eh!! I'm just trying to point out something lang naman syo eh...
Joshua: Oo na nga... Na-turo mo na... Tahan na...Anoh ba kaseh nangyari at pati birthday mo eh katakwil-takwil syo?
Ako: My twin died because of me...
Joshua: Whoa?
Haaaaaaaayyyy...ehto nanaman tohng story na toh... Itz hurtz talaga! Gwabeh!
Joshua: Ano nangyari?
Sumandal sya sa likod nung couch para makinig sa'kin... Ahyoz noh? Hatinggabi at ehto kame, nagkkwentuhan...
Ako: It's like this kase eh... (deep breath muna) Identical twins kame... As in! Kahit si mommy nga, nalilito sa'min kung minsan...hehe... Sarap tuloy pagtripan nung mga un.. Sa family namin, we were known as the "art" and the "music"... Ibang klase ang talent ni Jeanie sa art...kahit nung bata pa lang kame, sobrang vivid na nung mga details nung mga paintings nya... Kaya ang ginawa ni mommy, pinasok ako sa music school, tapos si Jeanie sa art school...
Pause muna...
Ako: As usual, nung entrance exam ko eh may kakulitan nanaman ako... May nakilala akong guy from a bar, and he wanted to meet with me again nung day ng entrance ko... Syempre, ako naman tohng pumayag kahit alam kong may exam ako... I asked Jeanie kung pwedeng sya na lang kumuha nung exam para sa'kin... Pumayag naman sya, basta ang promise ko na magsshopping daw kame the next day... (natawa) Ang babaw kase nung kaligayahan nun eh... Kahit walang pera, sige, punta sa mall.. And besides, birthday namin the next day eh...
Joshua: Go on...
Shwoop...
Ako: Pagdating ko nung gabi, nagtataka ako kaseh wala pa rin si Jeanie... Supposedly, dapat kanina pa sya nandun... Sabi ni Ate Janet, sila lang kase ni Kuya nakakaalam, simula raw nung umalis sya to take my exam, di pa rin bumabalik, ni di nga tumatawag... Then, biglang nag-ring ung telepono... It's from Northwestern Memorial Hospital... Sinugod daw dun si Jeanie that afternoon...And she was dying... Sumugod kagad kami nina ate sa ospital habang tinawagan ni kuya sina mommy... Pagdating namin sa ospital, nasa emergency room pa rin si Jeanie... *sniff* S-sabi nung guy na nagdala sa kanya dun, nag-crash raw ung car ni Jeanie with a truck on her way pauwi... *sniff* It was so bad daw na ilang oras sinubukan tanggalin si Jeanie from the driver's seat, and the car was a total wreck... She lost so much blood...
My dear, dear sister..
Ako: After ilang hours sa emergency room, may lumabas na nurse... Hinahanap daw ako ni Jeanie... And di na sya ma-calm nung mga doctors kaya tinawag na nila ako... Oh my god... When I went inside...that couldn't be my sister... She was all bloody...and -- and... *sniff*
Joshua: Take it easy... Kung ayaw mo nang ituloy, I understand...
Ako: No, no... Ung arms nya, puro blood..and her face, puro cuts... and -- and... *sniff* I was just so scared... This couldn't be my sister... Then, lumapit ako sa kanya... The doctors were starting to give up on her coz she lost too much blood... (smile weakly) And when I stood next to her... She tried to smile at me...and then sabi nya, "Nessy, sorry, seems like we can't go shopping tomorrow... I'm gonna buy you your debutante's gift pa naman..." *sniff* She was still thinking about me!
I started crying na... Di ko na nga namalayan na niyakap na pala ako ni Joshua...
Ako: She didn't even do anything... She wasn't supposed to die... Ako ung nag-ask sa kanya to go out that day para lang makapag-meet sa isang guy na wasn't even worth any of my time... And -- and it's because of me na she's gone... We were supposed to turn 18 together... And suddenly, she's gone... I've never felt so alone...
Medyo nag-hhush na ung luha ko, pero sige, tuloy pa rin ang pag-sob ko... Hika na aabutin ko nito... Si Joshua naman, iniistroke lang ung buhok ko... Ginagawa nanaman akong aso... Then he said something...
Joshua: Lam mo, Nessy, if it means anything to you... Gusto ko lang malaman mo... Nandito na ko... and I won't let you be alone again...
Hmmm... Anoh yan? Pang-spur of the moment lang? Huh But still... that was nice di ba? Payag ka di ba?
Ako: (pahid luha) Thank you....
Joshua
Nakatulog si Janessa sa couch pagkatapos ng halos isang oras na pag-iyak at ng isang dagat ng tubig... Langya, ibang klase rin palang atakihin ng iyak toh! Kala ko mangangailangan na kame ng bangka eh! S Pero syempre, pag namatay nga naman ung isa sa pinakaimportanteng tao sa buhay mo...di ka naman ba maiiyak?
Nung napansin kong tulog na sya... haaaaaaaaaayyy... kailangan ko nanamang magpaka-gentleman... Alangan namang ako matulog dun sa kama tapos sya dito, all alone sa living room...
..bakit nga ba hinde? wahehehe...
Haaaaaaaayyy...no choice... Mu~g kailangan kong buhatin si meatball papunta sa kwarto... Bubwit, dito ba naman kaseh matulog... Tinitigan ko ung nakahiga nyang katawan... Measure-measure muna... Cheesy Mu~g mabigat! Tumayo ako...
Kailangang mag-stretch! To the left! To the right! Up! Down! Yan! Game! Hoof!!!
Lumapit ako kay Janessa, at binuhat sya... Nyekz... Di naman pala sya ganon kabigat... Sayang ung energy ko pag-eexercise... Binuhat ko sya hanggang sa kwarto ko, tapos binagsak sa kama...di joke lang... dahan-dahan ko namang nilagay...
Janessa: (mumble sa sleep) Thankz, horsey...
Hmp! horsey?! Dapat nga binagsak ko na lang...
Janessa: (bulong pa rin sa tulog) Will you sing
me a real song tomorrow?... For my birthday?
Ako: Kala ko ba ayaw mong alalahanin na birthday mo? Huh
Janessa: (umikot sa kabilang side ng kama) *yawn* Yah... But you said you're here na...
Ako: Ganon? Teka... Okay na ba syo London Bridge naman? Oi... (pindot-pindot ung braso nya)
At ehto ako, kinakausap ang tulog...
Naupo ako sa tabi nung kama...la lang... Tinitingnan ko lang sya matulog... Lam nyo bang ang sarap tingnan ng isang babaeng matulog? Ehwan ko ba...Parang kase sobrang peaceful... bastah!
*yaaawwwwwnnnnn!*
Tumayo na ko... Halos 1 AM na... matutulog na nga rin ako...
~~~
Kinabukasan, nagising ako sa amoy ng usok! Oh sh*t! Sunog?!?!? Napatayo akong bigla... Langya! Puno ng usok ung apartment! Takbo kagad ako sa kitchen...at ahyun!
..si Janessa, nagluluto ng kung ano...
Janessa: (nung nakita ako) Ei, good morning, horsey! Nagluto na ko ng scrambled eggs, tsaka bacon, tapos dumaan ung pandesal kanina kaya bumili na rin ako... Tapos pinagtimpla na rin kita ng juice... Kain ka na... May pasok ka ba?
Ako: W-wala...
Whoa! Full breakfast toh ah! Napasarap yata si Janessa sa pagluluto?!
Naupo ako dun sa lamesa, at parang waitress, naglagay si Janessa ng plato sa harap ko, nilagayan nya ng scrambled eggs, bacon, tinabi sa'kin ung pandesal, tapos naglagay na rin ng juice sa baso ko...
Ako: (pinulot ung tinapay) Ganito ka ba araw-araw? O ngayon lang na mu~g maganda ang gising mo?
Janessa: (natawa) Syempre... ngayon lang! Birthday ko eh!
Tumingin sya sandali sa space, tapos biglang nagbounce back... Ehwan ko ba kung umaarte lang toh o talaga pinipilit nya lang na kalimutan ung nangyari sa kapatid nya... Ah bastah! Kakain na ko!
Umikot si Janessa papunta sa mga bintana, at pinagbubuksan... Ngayon nya lang naisipan gawin un kung kailan puno na ng usok ung bahay... Tapos umupo na sya sa harap ko para kumain...
Janessa: Tumawag nga pala si Paolo... (inom ng juice) Mag-barhopping daw kayo mamayang gabi...
Ako: Eh?
Ganda ng sagot noh? hehe... Smiley Absent-minded ako eh... Busy sa pagkain...
Janessa: Yup... Mga 8 yata... Dadaanan ka na lang raw nya...
Ako: okay...
Janessa: Sasama ka?
Ako: (napatingin sa kanya) Oo naman... hihindi-an ko ba naman ang beer?
Janessa: Hmp!
Hala ano nanamang ginawa ko?!
Eng-eng ka talaga, Joshua! Birthday nga nya ngayon eh!
Ako: I-ikaw? Gusto mo bang sumama?
Janessa: (biglang tingin sa'kin) Really?
Ako: Sure... Siguradong those people won't mind...
Janessa: Wow! Sure!
Tapos nun, nanahimik muna kame habang nakain... Tapos, ako pinaghugas ng pinggan ni Janessa -- kaya pala sya nagluto, ayaw nyang maghugas ng pinggan... Tapos, since pareho kameng walang pasok, naupo kame sa living room... Pumunta si Nessy sa gitara ko, sabay binigay sa'kin..
Ako: Ano? Papatapusin mo na ung Mary Had A Little Lamb ko?
Janessa: (umupo sa tabi ko) Sira! Ibabato ko na talaga syo ung lamb na un eh... Play something real naman... please? Birthday ko naman eh...
Weehhhh... I-blackmail ba ko!
Janessa: Sige na, isa lang... Mu~g matagal-tagal na ring di na gagamit tohng gitara eh... Pagbigyan mo na rin naman...
Tiningnan ko ung gitara... Ano toh? Nagsasalita at kinakampihan ni Janessa?
Ako: (inayos ung gitara) Oh, sige na... Malakas ka sa'kin eh...
Janessa: Yehey! Ung matino ha!
Ako: Oo na nga...
Inayos ko uhlet ung gitara, tapos pinosisyon na ung mga daliri ko... Tagal na rin nung huli akong naglaro ng gitara... Kakamiss... nyaha!
Ako:
E B
lumayo kana sa akin
C#m B
wag mo kong kausapin
A E C#m B
parang awa mo na wag kang magpapaakit sakin
E B C#m
ayoko lang masaktan ka
B A E C#m B
malakas akong mambola hindi ako santo
Ganda ng kanta noh? nyaha... La lang...yan pumasok sa utak ko eh... "Pero para syo... ako'y magbabago, kahit mahirap, kakayanin ko..." Wag nyong seryosohin meaning nyan... Nanghingi lang si Janessa ng matinong kanta eh...
Pagkatapos nung kanta, nakatingin lang sa'kin si Janessa... Langya, katakot talagang tumitig toh! Di mo maintindihan kung anong iniisip eh!
Ako: Ano?
Janessa: May boses ka naman pala eh... Galeng mo pa maggitara! haaaayyy...Abnormal ka talaga... Di ko maisip kung bakit gusto mong itigil ung pagplay ng guitar...
Think of the compliment na lang ako... Tsk...
Biglang tumayo si Janessa...
Ako: San ka punta?
Janessa: (ngiti sa'kin) La lang... La rin naman tayong magawa, ipapakilala kita sa beauty products...
Ano?
Pumasok si Janessa sa kwarto ko... Paglabas nya, may dala syang isang maliit na parang pouchbag yata un...
Ako: Ano yan?
Umupo sya sa tabi ko sa carpet, tapos binuksan ung bag... Sa loob, puro make-up ung lumantad...
Ako: Anong balak mong gawin?!?
Janessa: (natawa) Wag kang mag-alala, di toh permanent pen... Mabubura pa toh...
May hinalungkat sya sandali, tapos nilabas ung lapis...lapis ba un? Bakit may takip ung lapis?
Ako: Ano yan?
Janessa: (tinanggal ung takip) Eyeliner... (tingin sa'kin) Pikit! Dali!
Ako: (napasandal palikod) B-bakit!??
Janessa: Dali na... Sandali lang toh...
Ako naman tohng uto-uto, eh di un, pumikit nga... Naramdaman ko syang lumapit, tapos dinodrawing-an ung talukap ng mata ko... Sa takot ko namang matusok ako at mabulag, eh di naki-cooperate na!
Pero talaga lang... Mommy! I'm scared!
Maya-maya, lumayo na ng konti si Janessa...
Janessa: Yan!
Inabot nya sa'kin ung salamin para makita ko ung "work of art" nya raw... Nakita ko ung mata ko, may kung anong kulay violet yata...o blue? Huh bastah may kulay...
Ako: (tingin pa rin sa salamin) Nessy...
Janessa: Hmmm? (kagat ung labi)
Ako: I don't think blue is my color eh...
Janessa: (natawa) Ano ka ba? Ang ganda kaya... Brings out your eyes...
Ako: Tingin mo?
Janessa: Yah!
Di pa ko bumibigay noh! Just figured na since kame lang naman ni Janessa nandito, eh di maglaro na lang... Tsaka sabi nya naman natatanggal ng tubig toh eh... Ano ba naman ung may konting kulay sa mata?
Besides, mu~g nag-eenjoy si Janessa eh... That's good enough para sa kahit anong kahihiyan...
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Post a Comment