Tagalog Love Stories Romantic Pinoy Stories Tragic Love Stories

Handcuff o3 - Normally but Abnormality.


Umaga na pala. Ayokong pumasok ngayon pero, may pasok eh. Kapag umabsent naman ako nang walang dahilan, they will be curious to me. God! What will I gonna do?!

I took a deep breath. "Bahala na."

Pano kung may mga kasama pa syang back-ups para bugbugin ako? He seems to be a bully one. Kita naman sa itsura di ba? Bakit, kasalanan ko ba? Well, yes of course. You did the wrong thing. You ACCIDENTALLY entered the abnormal world that you’ve just found. Wow, meron palang ganung mundo. Where all the people can do things accidentally. But only in my wonderland.

"Marriane, papasok ka ba?" I heard Mamu knocked out the door.

"Opo, papasok po ako..." Oi, Marriane, anong pinagsasabi mo? Ayos ka lang? Well, wala na kong choice eh. Nakabihis na ko, nakasuot na yung bag ko sa likod ko... and all I can do now is to move. Unfortunately, hindi ako makagalaw! I was like, FREEZING!

Huminga ako ng malalim. Kalmado ka lang, okay? Hindi ka na mauundan nun. Positive, think positive! Vanish all the bad vibes. Go enter good vibes. Inhale, exhale, inhale, exhale.

LAKAD!


***


At eto na nga... Naglalakad na ko papuntang school. Anong ginagawa ko? Nababaliw na ba talaga ako? Yeah. Crazy to die.

I saw the streets was so - QUIET. But unusually, ganito naman lagi ang nadadatnan ko kapag naglalaad ako papuntang school tuwing umaga. Iba lang siguro ang pananaw ko sa araw na to.

Birds are chirping, trees were swaying, wind blows harder --



PEEEEEEPPPPP!!!!!



Aiiiiyyyy!!! Nakaharang na pala ako dito sa kalsada! But wait, baka sya na to... Patay!

I started to close my eyes. "Parang awa mo na ayoko pang mamatay! Gusto ko pang mabuhay! Ayoko munang makasama si Papu sa taas! Please naman!" I screamed like a desperate old woman who still wants to spend her last birthday in the Earth’s crust.

I heard the car door opened. Then I heard some footsteps that made me feel afraid.

Katapusan ko na! I'm gonna die!

May tumapik sa balikat ko. "Miss, okay ka lang?"

Lumingon ako. Hay sus! Akala ko sya na, thank GOD! Whew! Pero, ang gwapo nito ah! Napansin ko ah, why of all millions of creature of God, I’m now bumping on the beautiful ones? Hoy, pasalamat ka iha.

"Uhh, miss, nakaharang ka na sa daan."

"H-h-huh? Ay! naku, sorry... pasensya ka na." Walangya, mukha na pala akong tangang nakatunganga sa kanya. How embarassing... aiiissshhh! Act like normal, Marriane!

"Sa susunod miss, dun ka na dumaan sa sidewalk ha? delikado eh." *bows*

"Oo, sige... pasensya na talaga." *bows*

He went back to driving. Oh well... Naglakad na uli ako. Minsan na lang ako makabunggo ng mga taong ganun. Lalo na’t magagandang nilalang ang mga hinaharap sakin ni God. Then I realized…

OMG! Late na ko!

I ran hurriedly to get to the school. Nung malapit na ko sa school, naglakad na lang ako. Suddenly, I heard a voice.

"Hoy!"

Lumingon ako. "Sino nanaman -- "


O_O


Am I blind? But he really is he! Di ba sya yung may-ari ng sasakyan? Yung gwapong sira-ulo? hala, lagot na! Ngayon ba naman, sinusundan nya pa rin ako?! Pasaway ka ha…

"G@g0 ka ah! Halika rito! Pagkatapos mo kong pagtaguan kagabi?!" Hinabol nya ko.

"Aiiiiiissssshhhhh!!!!!" I'm gonna die! GOD, help me! Take me to Your kingdom!

Hinabol nya ako hanggang makarating ako dun sa school gate. Pumasok agad ako. Hingal na hingal ako dahil sa kanya! Naku, nasira na tuloy ang beauty ko! Bwisit na... ugh!

"Hoy! Akala mo, ligtas ka na? hah! Hindi ka makakalabas dito ng buhay!"

Aba! nagbabanta pa! No worries, Marriane... hahaha!

"Babay... ble!" I stucked out my tongue in his sight. Tingnan mo yung mukha nya... talagang galit na galit sya...

Well, good for me!


***


Agad akong pumunta dun sa room ko. Bakit wala sila dito?

The room filled with silence. Then someone tapped me caused me to jump in fright. "Oi, Marriane!"

"Aaaaahhhh!!!" Pagkalingon ko, si Abby lang pala!

"Loko ka ah! Ginulat mo naman ako!"

"Ginulat eh tinawag lang naman kita...teka, bakit parang kinakabahan ka?"

"H-h-ha? eh kasi... kasi tinakot mo ko eh!"

"Ganun? hahaha! nakakatawa yang itsura mo! Ano bang nangyari sayo?" tinignan ko yung sarili ko sa salamin, mukha na pala akong bruha...

I brushed my hair and put my bag at my chair. "Wala... nakipaghabulan lang ako dun sa sira-ulong yun..." I whispered.

"Ano?"

"Ah, wala kasi mahangin lang sa labas... teka, nasan silang lahat?"

"May P.E. tayo ngayon di ba?"

"Oo nga pala ano? buti na lang at iniwan ko yung uniform ko dun sa locker ko... tara, samahan mo ko."


***


Pagdating namin sa girl's locker room...

"Marriane! Tingnan mo oh!" sabay tili. Aish. Ang sakit talaga sa tenga. Namimihasa ka na Abby ah. "Sino ba yun ha?"

"OMG! It’s Rex!" tili agen. May bago nanaman siguro tong kinababaliwan. Hay, naku...

Sinilip ko yung bintana. I looked outside to see the last person that I don’t ever wanted to see in my whole life anymore.


O_O


Teka, talagang hindi sya titigil huh?! Pero, pano kung mamaya nanjan pa rin sya pag-uwi ko?

Bumalik agad ako sa locker ko and pretend that I don’t see him.

"Nakita mo ba sya?"

"Aahhh... oo..." I put a fake smile on my face. But seriously, I don’t know him and I don’t want to know anything about him!

I just prayed about my safety trip to my home after class.


***


I felt tired. Tired about running. Why can’t you just turn around and face that crime? Aish. Sira rin tong sarili ko noh.

I rested my head onto my table. Then pumasok sa utak ko na tanungin si Abby.

"Abby..." I groaned. "Hmm?" I looked at her as she combing her hair like a doll. Ah.. ang ganda talaga ng buhok nya! I’ve been craving that for almost a year! Welll, she decided to have her bangs and straighten her hair. She really looked like a doll, I admit.

"Ummm... magkano ba ang pagpapaayos ng bintana ng sasakyan?"

"Ano klaseng sasakyan ba?"

Teka, ano nga bang klase yun? "Hummer ba yun? Ah. Hummer nga."

"Bakit mo naman natanong?"

I paused. "W-wala... nagtatanong lang kasi yung kaibigan ko..."

"According to my cousin, mahal daw yun... siguro, mga around a thousand daw or something... hindi ko naman alam yan eh.."

"Ano? Aiiiiisssshhhh!" I ducked my head into the table again because of my confusedly feeling. Pano na? Pano?!


***


Uwian na... sana wala sya dun sa gate...

Para akong tanga na nagdadasal habang naglalakad pababa sa ground floor.

"Ah, Marriane, okay ka lang?"

I looked at her at the corner of my eye. "I’m going to be fine..." Just fine.

Nung nakarating na ko sa ground floor...


O_O


Walangya naman oh! He’s still there!

Agad akong tumalikod at bumalik sa taas.

"Marriane, teka. san ka pupunta? dito ang labasan di ba?"

Think faster, think! *light bulb* "Aahhh.. uhmm... oo! may naiwan pa pala ako sa locker ko!"

"Okay, sige, hintayin na lang kita rito..."

Tinulak ko sya papuntang ground floor. "Ay, hindi na, okay lang...sige tawagan na lang kita mamaya... Bye!"


***


I ran to the Emergency Exit. Eh sa yun lang alam kong isang daan palabas ng school.. masisisi nyo ba ko? Good thing hindi ako nakita nung guards.

Pagkauwi ko, dumiretso na agad ako sa kwarto.

As soon as I arrived at the room, I lied on the bed and thought about it. Sana walang makaalam nitong kabalbalan ko... sana wala!

"Ate! Kakain na!" My brother called out. "Oo, sige..."

Pagkabihis ko, pumunta ako sa kusina para kumain. Okay, hidni naman sa nagmamayabang ako, malaki ang bahay ko -- medyo malaki alng. Better for a family talaga.

"Marriane..." She started. "Ano nanaman po yon Mamu?" I asked sarcastically. "Remember your fiancé?"

"Huh?"

"May pupuntahan tayong party bukas ng gabi... dress up well."

"Bakit?"

"You'll going to meet him up..."

"Ha?!" I exclaimed. Tumayo ako sa kinauupuan ko. "Mamu, nababaliw na ba kayo?"

"Wag mo kong galitin ha?!"

Bumalik ako sa kwarto ko. Naman, kita nang may kaso pa ko sa nilalang na yun, tapos sisingit pa ‘tong fiancé na to!

"Marriane!"

"Wala na kong ganang kumain."

"Marriane!"

"EH! Ewan ko sa inyo!" dabog kong sinarado ang pinto ng kwarto ko. "Darn it." I mumbled. Napaupo ako sa kama ko.

I will not going to hook up with him kahit anong mangyari.