Tagalog Love Stories Romantic Pinoy Stories Tragic Love Stories

SLUM DUNK

Maagang pumunta ng Gym si Daniel para magpractice ng basketball. Andun na ang kanyang mga ka-team mates. Mayroon na lamang silang 2 days para mag practice.

"Daniel, kamusta na?" bati sa kanya ni Jhun, isa sa mga ka-team mates niya.

"Heto Jhun okay na ako...kailangan ko lang naman magpahinga sabi ng doctor" sabi ni Daniel. Madalas na kasing sumakit ang likod niya this days.

"Mabuti naman okay ka na, we've got 2 days nalang para makapagpractice..." patuloy ni Juhn. Maya-maya ay tinawag na sila ng coach nila.

"Team. Malapit na ang championship league game natin. Kakalabanin natin yung Red Phoenix. Malakas ang team na yun. Kaya kailangan magpractice pa tayo ng mabuti!" sabi ng Coach nila. Nag agree naman ang buong team at nagsimula na silang mag practice.

Sa kalagitnaan ng practice, tinawag ni Coach Mendel si Daniel.

"Yes, coach...bakit po?" sabi ni Daniel, hinihingal pa dahil sa pag papractice.

"Dan..sure kang okay ka lang ba talaga? Sigurado kang makakapaglaro ka sa game?" tanong ni Coach kay Daniel.

"Opo..sabi ng doctor, dahil lang daw natutuyuan ako ng pawis minsan sa pag papractice kaya sumasakit ang likod ko, pero pahinga lang daw at wag magpatuyo ng pawis ang solution.." sabi ni Daniel.

"Ganun ba? Sige, magingat ka at wag magkakasakit, 2 days nalang, game na...okay?" sabi ni Coach Mendel saka tinapik sa balikat si Daniel.

"Sige na, practice na ulit! Ang isang Grouling Lion, hindi sumusuko sa laban diba?" sabi ni Coach kay Daniel. Napangiti si Daniel at tumango ito. Muli na siyang bumalik sa pag papractice.

Pagkatapos ng practice...

Sabay sabay na umuwi si Daniel at ang 3 niyang ka team mates na sila Jhun, Rey at Sid.

"Dan, kinakabahaan ako sa game naten sa Saturday...grabeh, ayoko na! Gusto ko nang mag Saturday!" sabi ni Jhun habang nilalarolaro ang bolang hawak niya.

"Jhun, lagi ka namang ganyan eh. Kasi kung tumunga ka ng kape, galon galon!" sabi ni Sid saka nagtawanan ang iba pa niyang kasama.

"Haay, oo nga, sana maging maayos ang game naten sa Saturday. Sana manalo tayo...para matuwa si Coach ng husto" sabi ni Daniel sa mga kasama niya.

"Nako. Mananalo tayo niyan! Wag kayong magpaka nega! Maayus naman tayong nagpractice diba, atsaka kokotongan lang naten yung mga kutong yun!" sabi ni Rey saka nagtawanan ulit ang lahat.

Sa Bahay ni Coach Mendel...

Tinitignan ni Coach Mendel ang picture nila ng team niya na naka display sa taas ng TV rack niya.

"Hmm...Mendel...masyado ka nanamang tensed. Okay lang yan!" sabi ng asawa ni Coach Mendel.

"Hehehe..hon, ganun talaga ang feeling ng mga coach na katulad ko...laging tensyon pero malaki ang tiwala kong mapapanalo nila ang game..." sabi ni Coach Mendel. Nilapitan ng asawa niya si Coach. Niyakap niya ito at sinabing...

"Kalma lang Coach...kaya mo yan...alam kong malaki ang tiwala mo sa kanila...at alam kong di ka nila ididisappoint..." sabi ng asawa ni Coach. Napangiti si coach at niyakap niya ang asawa niya.

Friday...

Sa locker...

"Gosh Dan, kinakabahan na talaga ako! Bukas na ang game!" sabi ni Jhun, habang nagpupunas ng pawis. Sinarado ni Daniel ang locker niya matapos kunin ang school shoes niya.

"Jhun, easy lang pare! Grabe ka naman oo, wag kang ganyan! chill!" sabi ni Daniel.

"Hehe. Tama si Dan pare, lahat tayo naman kinakabahan pero, chill lang!" singit naman ni Rey.

"Oo nga, tama kayo guys! Be Positive! Growling Lions rock!!!" sigaw ni Jhun. Nag response naman ang mga ka team mates niya.

*FIGHT, FIGHT UNTIL WE WON!!!*

Back sa court, kinausap ni Coach Mendel ang kanyang team.

"Team. Tomorrow is the day. Bukas na ang game. Galingan ninyo. Nakita kong nagpupursige kayo para manalo sa game na ito. Ang Red Phoenix ay may 15 panalo at 2 talo, tayo naman at may 17 panalo at 3 talo. Actually, lamang tayo ng panalo sa kanila, pero tabla lang ang talo natin. Alam kong kayang kaya niyo silang talunin. Pero laging isaisip na wag laging i uunderestimate ang mga kalaban. Wag niyo silang pansinin. Sa Game kayo mag concentrate. Iwasan niyo rin ang mga foul..ikaw, Chris.." sabi ni Coach Mendel. Napayuko si Chris.

"Lagi kang na tetechnical foul. Lagi mo kasing sinasabihan ng "f" word ang kalaban natin. Kaya yun, naalis ka. Wag kang ganun! Baguhin mo yan!" sabi ni Coach Mendel. Lumakad pa kanan si Coach at huminto sa tapat ni Rodney.

"Rodney...ikaw ang Shooting Guard. Maging mas attentive ka. Alam kong magaling ka, pero mas galingan mo pa." sabi ni Coach. Lumakad muli ito pakanan at huminto kay Daniel.

"Daniel...alam kong dedicated ka sa larong ito. Ipagpatuloy ka lang, at mas galingan mo. Ikaw ang candidate sa pagiging MVP, kaya, don't disappoint your team sa game bukas...okay?" sabi ni Coach.

"Team. Alam kong excited na ang ilan sa inyo. Ang ilan ay kabado, pero ito ang tandaan niyo. Manalo man tayo, o matalo bukas, Growling Lions paren tayo, at tayo paren ang the best! At kayo paren ang winner para saken!" sabi ni Coach Mendel saka nagpalakpakan ang buong team.

Nagpractice na muli ang mga players, na may conpiansa sa sarili at may pag asa sa mga puso nila.

*****************************************

Kinabukasan, BASKETBALL LEAGUE...

1 hour before the game, dumating na ang bus na nagdala sa mga players sa place kung saan gaganapin ang league: sa Bulacan, sa isang malaking basketball court duon.

"Hindi ako makapaniwala. Andito na tayo, ito na!" sabi ni Jhun.

"Jhun, di mo ba babaguhin ang lines mong ganyan?" sabi ni Rodney.

Pumasok na buong team sa loob.

Excited ang buong team. Nakita nila ang kalaban nila. Nakasalubong nila ito papasok. Nagkatitigan ang players ng magkabilang team. Ang iba nagbatian, ang iba nag isnaban, ang iba naman, well, nagkatitigan ng masama.

Tumuloy na sila sa locker nila, at muli, kinausap sila ni coach. Plinano nila ang game, ayon sa plano ni Coach Mendel. Masusing pinakigan ito ng mga players.

Excatly 12:30 NN, nagsimula na ang game.

"Remember guys, manalo matalo, kayo pa rin ang the best!" sabi ni Coach Mendel.

*1, 2, 3 GROWLING LIONS!* sigaw ng buong team. Naka green jersey sila, samantalang red naman ang sa kalaban.

Mainit ang laban sa hard court. Nasa Red Phoenix ang bola, si Jersey #25, Kevin Santiago, ang cutie ng kabilang team. Naagaw sa kanya ni Jersey #34, Rodney Hayes ang bola, na ishoot ito sa net nila. 2:0 na ang labanan.

Matapos ang ilang minutong labanan, it was 64:62 na...isang shoot nalang, panalo na ang growling lions.

Nagdidribble ng bola si Red Phoenix Jersey #12, Emman Trillo. Pilit itong inagaw ng kabilang team, pero na ishoot parin ni Emman ang bola. 64:64 na.

"Patay. Head to head na ang labanan..kaya niyo yan!" sabi ni Coach sa sarili niya.

Masigasig na ang Growling Lions. Seryoso na sila. Kailangang maipanalo nila ang game.

Nagdidribble ng bola si Red Phoenix Jersey #10, Danny Cabrerra. Hinarang ni Rodney at pilit na inagaw ang bola kay Danny, pero di ito nagtagumpay. Hinarang siya ni Daniel, at inagaw dito ang bola.

Nagdribble si Dan papuntang net. At nag Slum Dunk siya upang ma-ishoot ito. 3 points. Walang kyeme. Panalo ang team.

Nagsigawan ang buong audience, lalu na ang mga schoolmates ng Growling Lions team. Naghiyawan ang team, nag sigawan, nag group hug sila. Nakisama si coach sa pyesta ng team niya. Sa huli, kinongratulate nila ang kalabang team.

Pauwi, sa bus...

*WOHOOOO* sigaw ng buong team sa bus.

"Di parin ako makapaniwala, nanalo tayo guys!" sigaw ni Jhun sa bus habang itinataas ang trophy nila.

"Hehehe...ika 18 na panalo na naten to pero...di paren nagbabago expression mo!" asar sa kanya ni Rodney. Nagtawanan na nanaman ang buong team.

"Pero syempre, dedicated naten to sa ating pinakamagaling, pinakamabait, maaalahanin, at syempre, pinaka poging Coach! Coach Mendel!" sabi ni Jhun, saka nagpalakpakan ang buong team. Tumayo si Jhun sa kinauupuan niya at pumunta sa upuan ni Coach Mendel saka inabot ang trophy. Nang biglang yumanig ang bus.

"Ano yun?" sigaw ni Rodney. Patuloy sa pagyanig ang bus. Nagsigawan na ang mga players. Nadapa si Jhun dahil nakatayo siya. Nawalan ng preno ang bus. Gumewang gewang bus. Hangga't may nakasalubong silang isang truck. Busina ng busina ang truck.

"Babanga tayo!" sigaw ni Daniel. Yumuko ang bawa't isa. Hanggat nabanga ang bus na sinasakyan nila.

Tumaob ang bus at gumulong gulong sa daan. Sumabog ang truck di kalayuan. Patuloy na gumulong gulong bus hangat bumaliktad ito.

Naipit ang lahat sa loob. Sigawan, iyakan at pagpapanic ang naririnig sa tumaob na bus. Duguan ang lahat ng players. Dead on the spot ang driver.

Nasa labas pala si Coach, tumilapon siya palabas ng bus. Nahihilo itong tumayo papunta sa tumaob na bus. Nakita niya ang mga players niyang humihingi ng tulong. Malayo ang nasusunog na truck kaya maagapan ang pagkalat ng apoy. Hindi sumabog ang bus dahil sa gilit ito nabundol ng truck.

Nilapitan ito ni Coach Mendel at tumingin sa may bintana.

Nakita niya si Jhun. Naipit ang paa at hindi makatayo nasa may bintana. Naghihingalo. Punong puno nang dugo ang mukha nito, pati ang katawan.

"Jhun! Jhun!" sabi ni Coach habang pilit niyang inilalabas si Jhun sa pagkakaipit.

"Coach...wala na...katapusan ko na'to!" sabi ni Jhun, halatang hinahabol ang hininga.

"Jhun, wag kang magsalita ng ganyan!" sabi ni Coach Mendel, na nanggigilid na ang luha.

"Sir, Paalam na...ang ganda ng game kahapon..." sabi Jhun, saka tumirik na ang mata nito at sumara na ng tuluyan. Namatay si Jhun.

Lumipat sa kabilang side ng bus si Coach. Nalaman niyang 9 put of 19 na players niya ay namatay na sa tindi ng mga injuries. Nakita niyang si Rodney ay nakaalis sa pagkakaipit. Dugong dugo siya at bali ang paa nito. Naghihingalo naren siya.

"Rodney...please, wag kang susuko!" sabi ni Coach kay Rodney.

"Sir...di ko na kaya..pagod na ako...atleast, nanalo tayo kanina...okay na sakin yun...pwede na akong..."namatay si Rodney sa mga kamay ni Coach. Umiyak si Coach at hinanap ang iba pang ka team. May 5 siyang nailabas ng okay ang lagay, pero may mga natamong maraming sugat.

Nakita niya si Daniel.

"Dan...hayaan mo, ililigtas kita dyan!" sabi ni Coach kay Dan.

"Sir...hindi na...ang laki ng bakal na nakaharang sa mga paa ko...ay ang tindi ng sugat ko sa ulo ko...iligtas nyo nalang ang sarili ninyo" sabi ni Dan na naghihingalo na. Umiyak si Coach Mendel mula sa labas, nakadungaw lang siya sa bintana ng bus. Walang anu ano, inilabas ni Dan ang duguan niyang kamay. Ibinigay ang trophy sa kanya.

"Alagaan niyo ang trophy na yan...paalam...coach..." sabi Dan saka tuluyan na siyang nalagutan ng hininga. Hindi na napigilang umiyak ni Coach sa sakit na nadarama niya. Maging ang 5 pang nasagip ni Coach Mendel. Umiyak sila at nagsisigaw dahil sa ironic na pangyayari. Namatay ang 14 nilang ka team mates.

******************************************

3 weeks matapos malibing ang 14 na namatay na basketball players, may sulat at package na natangap si Coach Mendel.

Tahimik niyang binasa ang sulat...

Dear Coach Mendel,

Ako po ang nanay ni Daniel Villanueva, isa sa mga player ninyo. Ipinadala ko po ang lahat ng trophy, medal at plaques ng anak ko para sa inyo. Kayo po ang iniidolo niya sa simula palang. Sabi nga po niya, kapag lumaki siya, gusto niyang maging katulad ninyo. Sana po ay pahalagahan niyo po ang mga bagay na ito dahil pinahalagahan ito ni Daniel ng lubusan. Wala po kaming tinatagong galit sa inyo. Aksidente ang lahat. Walang may gustong pangyari iyon.

Salamat po,
Mrs. Ellen Villanueva

Napaluha si Coach Mendel ng binasa niya ang sulat ng nanay ni Daniel. Binuksan niya ang kahon. Nakita niya ang mga medal, trophy at mga litrato ni Daniel kasama ang team.

Napansin niya ang isang larawan ni Daniel kasama siya. Nakalagay sa likod ng larawan...

"After winning our 10th trophy! My best picture and the most treasured one..."

ito ang picture kung saan itinaas ni coach ang kamay ni Daniel dahil siya ang pinakamaraming na ishoot nung larung iyon. Niyakap ito ni Coach at nagsimula itong humagulgol sa pagiyak.

Sa puntod ni Daniel, makikita duon ang isang medalya at ang last trophy na napalanunan nila.

Nakalagay sa medalya ay...

"Most Valuable Player of Greendale Highschool...



of all time..."

-=THE END=-